Celem szkolenia jest przedstawienie w teorii i w praktyce zasad powtarzalnej diagnostyki w obrębie twarzoczaszki.

• Opanowanie analizy cefalometrycznej z uwzględnieniem prawidłowego położenia żuchwy w stawie skroniowo żuchwowym (punkty referencyjne w cefalometrii).
• Spojrzenie na cefalometrię oczami stomatologa i fizjoterapeuty. Co tam widzimy i jak to wpływa na prowadzone leczenie?
• Ocena pantomogramu z uwzględnieniem anatomii stawu skroniowo żuchwowego, oraz struktur kostnych.
• Rtg PA – kiedy wykonywać, jak oceniać? Czy jest niezbędnym elementem diagnostycznym?
• Analiza modeli , czyli jak wygląda nasza okluzja?
• Modele diagnostyczne – najważniejsza jest świadomość – co chcemy osiągnąć, co chcemy na nich zobaczyć i do czego są one nam potrzebne. Modele to po Opg i cefalometrii- jeden z trzech kluczowych elementów planowania leczenia ortodontycznego.
• Czy modele diagnostyczne i ich precyzyjna analiza to tylko leczenia ortodontycznego? Na podstawie modeli można przeprowadzić:

a) precyzyjną analizę zwarcia,

b) ocenić relacje i ustawienie zębów,

c) przyjrzeć się proporcjom i wzajemnym stosunkom łuków zębowych.

• Dokumentacja fotograficzna – jako istotny element w trakcie diagnostyki.
• Precyzyjne wykonanie zdjęcia aparatem cyfrowym pozwalają zobrazować potrzeby lecznicze pacjenta. Nie umykają nam wówczas szczegóły, które są tak istotnym elementem leczenia.
• Diagnostyka jako sposób komunikacji z pacjentem, z laboratorium technicznym oraz lekarzami z innych specjalności.
• Co wybrać deprogramację, ekwilibrację czy zwrócić uwagę na mechanikę żuchwy? – trójkąt bermudzki – debata trwa.
• Analiza przypadków z TMD – jak zdiagnozować pacjenta na zdjęciu cefalometrycznym.
• Planowanie etapów leczenia przy rekonstrukcjach zwarcia.
• Kiedy możesz zrobić przebudowę zwarcia bez leczenia ortodontycznego, a kiedy wymagane jest leczenie ortodontyczne do przebudowy zwarcia?
• Czynnościowe przemieszczenie żuchwy, asymetria kostna jak odróżnić?